karakter.reismee.nl

Op slippers naar Santiago de Compostella


Met twee vingers in de neus en op slippers liepen wij naar de kathedraal van Santiago de Compostella (weliswaar een dikke maand zeilen achter de boeg) om de heilige apostel Jacobus te vereren. Toevallig dat er ook net een mis aan de gang was. De kathedraal zat bommetje vol.


Met de trein waren we naar Santiago gegaan, een leuk ritje door een stukje binnenland van Galicië. De stepjes waren mee. Lekker sjezen door de smalle straatjes van de binnenstad. Er waren veel mensen, pelgrims, met dikke wandelschoenen aan, wandelstokken in de hand, st. Jacobsschelpen om de nek. Ook waren er groepen mensen die de tocht per fiets gedaan hadden. Soms zag je mensen dikke tranen van blijdschap wegpinken omdat ze na zoveel dagen/weken eindelijk hun doel bereikt hadden.
Het oude binnenstadje was indrukwekkend. Smalle steegjes, prachtige gebouwen, gezellige pleintjes, mooie parken, zeer de moeite waard om een keer te bezoeken!


Na La Coruña hebben we het eigenlijk heel rustig aan gedaan. We zijn langzaamaan richting het zuiden aan het zakken en doen mooie baaitjes en stadjes aan. Dolfijnen zwemmen af en toe met ons mee en komenons soms in een baaitje opzoeken. Eergisteren kwam er zelfs een enorm grote dolfijn ons even ín de haven groeten. Rustig aan zwom hij een beetje heen en weer. Supergaaf dus!


Toen we bij Finisterre de kaap passeerden, zwommen er wel duizenden kleine krabbetjes in het water. Dat was eens eenvoudig krabben vangen! Eens iets anders dan op Vlieland met een hengeltje klungelen… We schepten de een na de andere uit het water. Soms wel vier tegelijk in het schepnet! Een feestje! Later hebben we ze natuurlijk weer in het water gegooid. Geen van ons had zin in krabbensoep die avond..


Tot nu toe gaat het goed op de boot. Wel vinden we het soms lastig om het ritme van ‘minder hoeven’ en ‘niks te doen’ te vinden. Behalve in La Coruña zijn we tot nu toe weinig andere Nederlanders (met kinderen) tegen gekomen. Jaap en Madelief zijn daardoor tot elkaar veroordeeld wat heel vaak goed gaat, maar soms ook lastig is omdat ze ook wel eens gek van elkaar worden. Om wat meer ritme te vinden hebben we besloten een week eerder met school te beginnen, iets waar Madelief heel veel zin in heeft, maar waar Jaap wat neutraler in staat…? Vandaag hebben we in ieder geval 1 kast ingeruimd met alle schoolspulletjes om daarmee maandag aan de slag te gaan.


Michiel en ik kunnen elke dag steeds meer genieten van de rust en worden steeds meer ontspannen.Wat daarbij zeker helpt zijn prachtige mooie zeiltochtjes in de Ria’s (riviermondingen) en het fijne bezit van een e-reader. Op het moment dat ik dit schrijf, zeilen we bijvoorbeeld met een heel mooi ruim windje naar het volgende plaatsje Sanxenxo, langs het eiland Ons, met een son die over anderhalf uur de see in sakt. Met een klein beetje geluk vangen we ook nog een makreeltje of een ander zwemmend beest, want de hengel hangt uit!


Veel liefs!


MaMaMiJa


Ps.Martin en Trijntje:bedankt voor de fotodonatie!


Que Guay!

Hola


Toen we in La coruna waren had ik een vriendinnetje gemaakt ze heten Katie ze was heel aardig we gingen ook logeren. We hadden heel vroeg de wekker gezet want die vorige avond hadden we een lijstje gemaakt wat iedereen wilde ontbijten. De wekker stond op 07:50,we pakten de steps, en we gingen de stad in naar de bakker.


Katie had ook een zusje die heten Pien daar speelde jaap de hele tijd mee. Pien bleef bij jaap logeren, we vonden dat heeeeel schattig. Er was ook nog een grote zus, die heten Mare.


We hebben drie dagen in de haven gelegen van la coruna en kunnen spelen met Pien en Katie. Nu liggen we voor anker bij een leuk dorpje. Vanochtend heb ik mijn kies er uit getrokken, vanmiddag gaan we zwemmen op het strand en vanavond gaan we lekkere tappas eten.


Groetjes van Madelief

p.s. Gisteren kregen Jaap en ik de eerste spaanse les van mama.Dat was Que Guay! (Dat betekent vet cool!)


Adiós amigos



Taart als ontbijt!

Vanochtend hebben we voor het ontbijt een taartje gegeten, een ideetje van Madelief. Gewoon, omdat het kan. Gewoon, omdat we vonden dat we dat verdiend hadden. Gewoon, omdat het lekker is. En gewoon, omdat we gistermiddag ons (eerste) doel bereikt hadden: SPANJE!!

Het was me een tochtje wel,. Elke tocht heeft uiteraard leuke, maar ook minder leuke kanten.

We vertrokken met veel wind vanuit Cherbourg langs de Kanaaleilanden richting Brest. Maar we kwamen die eilanden maar niet voorbij. Een dikke klotszee, wind uit de verkeerde hoek, een enorme stroom die ons niet echt vooruit bracht, een Madelief die zich steeds minder goed voelde. Ondanks dat Spanje ons lokte, besloten we ‘dan maar’ een tussenstop te maken op Guernsey, een van de Kanaaleilanden. Een topkeuze bleek later. Prachtig eiland met vriendelijke mensen. Met de lokale bus hebben we een rondje eiland gedaan, zijn we onderweg uitgestapt en hebben we een stuk gewandeld langs de kust (en de vuilnisbelt, ook bijzonder,..) en later ook nog gezwommen.
De volgende dag gingen we naar een ander eilandje iets verderop: Sark. Daar lagen we prachtig voor anker in een mooie baai. ’s Nachts was het iets minder prettig want er was een enorme deining waardoor we lagen te rollen in ons bed,..

En toen begonnen we onze oversteek naar Spanje over de Golf van Biskaje! Er waren leuke en bijzondere momenten, maar er waren ook minder leuke momenten,..:

Leuk: wind uit de goede hoek, veel dolfijnen zien die af en toe zelfs zo’n hoge sprong maakten dat ze helemaal uit het water kwamen, een groep walvissen die telkens hun fontein lieten zien, één walvis die vlak naast de boot even omhoog kwam om te groeten en om trots zijn twee grote spuitgaten te laten zien (ik schrok me helemaal suf!), de kinderen die heel relaxed waren, zich gewoon overgaven aan de tocht en zich aanpasten aan het ritme van de zee, de enkele boot die we tegenkwamen die ons het gevoel gaf toch niet helemaal alleen op de wereld te zijn, de mist die ineens optrok en niet meer terugkwam, het surfen op de golven die van achteren kwamen, de ontelbare spelletjes die we deden, met name steen-papier-schaar (ook in de vorm van Pi-cca-chu die ik van mijn klas had geleerd!) en de woordspelletjes van namen/dieren, de laatste nacht waarbij we eindelijk recht op ons doel Coruña konden afvaren met gemiddeld 7 knopen per uur, het eindelijk zien van land en het binnenvaren van de prachtige stad Coruña,.. Wat een euforie!!

Niet leuk: geen wind, te veel wind, wind uit de verkeerde hoek, waardoor we alsnog moesten kruisen, de mist, de eerste nacht, waarbij het nog steeds erg mistig was, en er een harde wind (gelukkig wel van achteren) was. Deze nacht kan ik het best omschrijven dat je geblinddoekt op bijvoorbeeld een fiets zit, en niet weet wanneer er een hobbel in de weg komt, wanneer iemand je even een duwtje geeft, wanneer je ineens een heel hard geluid achter je hoort (van een golf die breekt), wanneer er een gat in de weg zit, of er een andere fiets in de buurt is, en wanneer je je blinddoek éin-de-lijk af mag doen,.. Heel spannend en eng dus. Verder was het niet leuk dat we niet zo snel vooruit gingen als we bedacht hadden, waardoor we nog een nacht langer op zee waren. En dat de accu’s ineens vrijwel leeg waren, zodat we heel zuinig moesten doen met licht, elektriciteit, automatische stuurpiloot en plotter (een scherm waarop je kunt zien of er andere boten in de buurt zijn en welke koers je moet varen).

Maar we zijn er dus, en we vinden het heerlijk. Het eerste wat we deden was een lange douche nemen, want dat hadden we bijna een week niet meer gedaan. En daarna een borrel, met champagne. En daarna op naar de tapasbar om de lekkerste hapjes uit te kiezen… En daarna een schoon bed in, zonder de hele tijd van links naar rechts te klotsen en zonder het lawaai van alle spulletjes die in de kastjes heen en weer rolden..

Nu gaan we eens bedenken wat we gaan doen de komende tijd. Eén ding is zeker: we doen het rustig aan!

Adiós!
Liefs MaMaMiJa

Ps1: dank voor al die leuke berichtjes die jullie hier op de site plaatsen, dat doet ons heel veel goed!
Ps2: Stefano en familie, bedankt voor de extra foto’s die we kunnen plaatsen!


Een groetje van Madelief

Hallo allemaal,

Toen we weg gingen was het heeeeeeeeeeeeeel gezellig in de haven. Want heel veel vrienden kwamen ons toe zwaaien en toen we gingen vertrekken was er heel veel lawaai met toeters en kabaal!!! Dat vond ik super lief, gezellig en leuk.

Op de eerste dag zagen wij een baby dolfijntje zwemmen en papa en mama zeiden dat dat een teken is dat we een mooie reis krijgen.

In België, Oostende daar vond ik het heel leuk want we hadden een tijd terug twee steps gekocht en die gingen we daar voor het eerst uitproberen.


Nu, 28 juli, zijn we in Frankrijk (voor anker in Cherbourg ) en heb ik bijna de hele dag op een andere boot gespeeld met drie heele aardige jongens de oudste (9 jaar) heet Twan de middelste (8 jaar) heet Senne en de jongste (4 jaar) heet Quinn. Dat was heel leuk, want ik had een haarband van touwtjes gemaakt.

Groetjes en liefs vanMadelief




Vertrek

Wat een overweldigend afscheid hadden we bij vertrek, ongelooflijk. Tot in Marken was het hoorbaar vertelde De Gele Boot, die ons daar opwachtten om ook nog even te zwaaien. Waarom gaan we eigenlijk weg met zoveel lieve mensen om ons heen,..?! Daar hebben we het een andere keer wel over..

Op het Amsterdam-Rijnkanaal kwamen we heel toevallig Annemieke, Jaco en kinders al luid roepend tegen en bij de sluis stonden Job, Dorine, Sam Eddy en Kojo ons ook nog even op te wachten. Weer even slikken..

En toen begon het écht. We waren we op zee.

We konden nog best een aardig stukje langs de kust zeilen richting Spanje. Rond een uur of 2200 was de wind op, wat nu? Nog anderhalf uur door motoren naar Scheveningen waar je dus laat aankomt en meteen een euro of 40 moet betalen om te mogen overnachten? Toch doorzeilen met 1,2 knoop per uur (voor de niet zeilers, lees; erg frustrerend). Alternatief was ankeren langs de kust, lekker wiebelen op de golven en lekker slapen,....dat werd hem dus. Toch maar even twee keer wekkertje gezet om te controleren of we door de stroom niet wegdreven!

En de volgende dag?

De volgende dag dus nog steeds geen wind. We motorden richting het zuiden en wachtten op het windje dat volgens de weersverwachting zou gaan opsteken. Ondertussen maakten we een tentje op het voordek en zaten lekker aan de koffie. Madelief en Jaap vermaakten zich ondertussen met hun ‘nieuwe’ Nintendo DS ( ja ja, ze bestaan nog, handig voor als je geen internet hebt!).

Maar helaas, de wind kwam niet... en later ook niet,.. en veel later ook niet,..

We besloten uiteindelijk naar Oostende te motoren en daar te wachten op wind die ons zeilend verder kan brengen. Midden in de nacht kwamen we aan in Oostende. We vonden een plekje bij de ingang van een haven naast een vrij luxe motorjacht. De eigenaar kwam even checken en in plaats van te helpen vroeg hij of we goed verzekerd waren, want het klotste daar zo... We gaven maar geen antwoord.

Nu zijn we nog in Oostende. Het haventje is heel gezellig en midden in de stad, het strand, waar we gisteren lekker hebben gezwommen is naast de haven.

De eerste flessenpost is gelezen (toevallig allebei van Britt!), de dagboekjes bij geschreven, het eerste ijsje en souveniertje gekocht.

Michiel en Madelief zijn net op de step de laatste boodschapjes gaan doen en zo meteen gaan we de zee weer op! Joehoe! Plan is naar Boulonge-sur-Mer te gaan en van daaruit verder te kijken.

Liefs van MaMaMiJa

Welkom op mijn Reislog!

Lieve mensen, welkom op onze site!

Met onze zeilboot "Karakter" zullen we een jaar lang de kusten van Spanje en Portugal, de Canarische Eilanden, de Azoren en waarschijnlijk Ierland, Schotland en een gedeelte van Scandinavië verkennen.

Op deze site houden we jullie op de hoogte van al onze avonturen d.m.v. verhalen, foto's en video's. Op de kaart kunnen jullie ook zien welke route we reizen.

Veel plezier en leuk dat jullie met ons meereizen!

Liefs,

Michiel, Marije, Madelief en Jaap