Wat een stel bofkonten zijn we toch,..! Dat beseffen we ons toch wel al te goed. Zeker nu we hier op La Graciosa zijn, voor ons de parel van de Canarische Eilanden. We hadden bedacht dat we hier zouden gaan wachten tot er een mooi weervenster komt die ons weer een stuk naar het noorden zal brengen. We hadden al gehoord dat het hier erg mooi was, maar zó mooi, nee, dat hadden we niet voor ogen gehad. Totaal geen straf om hier te wachten op goede wind. Ook niet erg dat, na twee weken wachten er nog steeds geen weervenster is (ook al betekent dat dat we minder lang op andere plekken kunnen zijn,..).

La Graciosa is een eilandje nét ten noorden van Lanzarote. Er staat 1 dorpje op waar ongeveer in totaal 700 mensen wonen. Er zijn geen verharde wegen, er rijden maar een handjevol auto’s, er zijn twee kleine supermarktjes, een stuk of 7 restaurantjes/barretjes, een toeristenwinkeltje, een slagertje (het stinkt er wel een beetje naar bedorven vlees), een bakkertje en een groentewinkeltje. Oja, en een visafslag(je). De haven ligt voor het dorpje, dus zodra we van de steiger komen, staan we in het hartje van het dorp. Elke dag komen er ferry’s aan met toeristen die hier voor een dagje het eiland komen verkennen. Een gezellige drukte heerst er dan in het dorp. En aan het eind van de middag gaan ze allemaal weer terug naar Lanzarote en keert de rust in het dorp weer terug.

In de ochtend hebben we school en doet Michiel nog steeds klusjes aan de boot, in de middag is er tijd voor leuke dingen. We gaan vaak ’s middags naar het strand met de sup, een visnetje en een emmertje. De kinderen vangen visjes en krabbetjes die ze in de emmer of in kleine plasjes op de rotsen gevangen houden, tot we weer naar de boot gaan. Of we maken een wandeling over mooie verlaten stranden. We boffen ook dat Jelle en Natassa van de Libra hier zijn. Met hun hebben we een wandeling van 16 km gemaakt over het eiland en later nog een andere prachtige wandeling. Ook hebben de kinderen weer een filmavond gehad op de Libra, hebben we met hen een middag monopoly gespeeld.. En hebben we gebarbecued. Gezellig dus!

Inmiddels is het alweer bijna 3 weken geleden dat we de trossen losgooiden in ons geliefde Santa Cruz de Tenerife, uitgezwaaid door onze Russische vrienden. Wat een geweldige tijd hebben we daar gehad. We voelden ons er echt thuis en het deed dan ook écht een beetje zeer om er weg te gaan. Toch hadden we ook zin om weer nieuwe dingen te ontdekken, weer verder te gaan. Het plan was om hoog aan de wind naar het zuiden van Lanzarote te varen, maar na een aantal uren zeilen deden we toch maar een knik in de schoot en stevenden we af op zuid Fuerteventura. Voordeel was dat het veel relaxter zeilen was, nadeel dat we dan een aantal dagen extra zouden moeten zeilen.

Van Fuerteventura hebben we verder niet veel gezien. We wilden gewoon door naar de zuidkust van Lanzarote, want daar had je wat mooie ankerplekken. En daarna door naar Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote. Daar wilden we ook even liggen, want we hadden gehoord (of gewoon zelf bedacht) dat deze stad vergelijkbaar was met Santa Cruz, maar dan wat kleiner. Dat bleek een enorme domper,.. tjonge, het was echt een troosteloze, armoedige stad vonden we. Wat wel geweldig was (vonden de kinderen), was dat er WiFi was in de haven!

Als verrassing voor de kinderen (en als cadeautje voor onszelf ;-) hadden we een cabrio gehuurd om Lanzarote te verkennen. De kinderen wisten niet wat ze zagen toen Michiel aan kwam rijden in dat ding! Tjonge, wat voel je je een koning in zo’n auto zeg! Ondanks dat het af en toe best wat fris was hielden we dat dak natuurlijk de hele dag open.

Lanzarote was prachtig, maar wel heel erg kaal,.. Een paar heel gezellige dorpjes, een schitterend kraterpark, geweldige uitzichtpunten en allemaal bijzondere werken te bewonderen van dé architect Cezár Manrique. Toch blijft La Palma onze favoriet door het ruige maar zeer groene landschap,..!

En nu? Nu hebben we dan toch misschien een window gezien voor aankomende dinsdag om naar Madeira te zeilen. De Libra zag voor vandaag al een window om naar Madeira te gaan, wij nog niet echt. Vanmiddag gaan we met onze nieuwe Duitse vrienden Silke und Hans van ‘Karl’ zusammen das wetter bekuchen (oder wie saagst du das?!).. Want ook zij gaan via Madeira/Porto Santo naar de Azoren. De spanning begint weer te komen, vertrekken we of niet…

Eén ding is zeker: binnenkort zijn we weer een stukje dichter bij huis!

P.S. Aangezien de WiFi hier op dit eilandje amper werkt, kan het zijn dat ik pas op Madeira de foto’s op de site kan zetten. Ik ga m’n best doen!