Wat gaat de tijd toch snel. We zijn al bijna 6 maanden op pad, waarvan we inmiddels een dikke maand stil liggen in de haven van Las Palmas, Gran Canaria. Heerlijk om even hier te leven, te wonen en te zijn.

Op 17 december voeren we deze haven in, met het vooruitzicht hier in ieder geval 6 weken te liggen. De champagne lag al koud om het te vieren, we hadden ons ingecheckt, maar we wilden eerst nog even de dieseltank volgooien, zodat we, als we weer gaan vertrekken, de trossen direct los kunnen gooien. Helaas, toen we net wilden gaan betalen, voer er een stalen schip met een enorme snelheid tussen onze boegspriet en de aanlegsteiger aan. Zijn achteruit deed het opeens niet meer en in plaats van achteruit te gaan, gaf hij nog meer gas. ‘Dat is het dan’, ging er op dat moment door ons hoofd. Hier eindigt ons avontuur! De schrik zat er wel even goed in, zowel bij ons als bij de kinderen die op dat moment binnen zaten en ineens gegil hoorden en een enorme klap voelden…
Uiteindelijk bleek gelukkig de schade mee te vallen, het meeste is cosmetisch en dus wel op te knappen. De champagne hebben we maar even bewaard voor een ander momentje.

Tijdens deze reis hebben we enorm veel andere mensen op boten ontmoet, ieder met hun eigen plannen. Veel van hen steken de Atlantische Oceaan over en komen weer terug, anderen gaan de wereld rond en weer anderen gaan weg voor onbepaalde tijd en plannen niet zo ver vooruit. De één heeft haast, de ander niet. Er zijn niet veel boten die doen wat wij doen. Wij hadden bewust gekozen niet naar de Cariben te gaan, omdat we niet continu willen zeilen. We willen juist langer op plekken zijn én we willen onthaasten. Gelukkig hebben we toch een aantal boten ontmoet, die niet (direct) naar de overkant hoefden. Helaas zaten daar geen boten bij met kinderen. Maar ondanks dat hebben Jaap en Madelief het heel goed. Ze worden door iedereen soort van geadopteerd. Bij de Libra (Jelle en Natassa, een jong stel dat straks ook vanuit hier naar de Azoren gaat, gezellig!) hebben de kinderen 2x een bioscoopavond gehad. De derde is voor vanavond gepland. Bij de Tutti (Bart en Jenneke, een jong gezellig stel muzikanten op doorreis) hebben de kinderen een aantal muzieklessen gehad (Jaap op el Cajón, Madelief op de piano) met uiteindelijk ook een kleine voorstelling op het terras van een restaurantje hier aan de haven. De Wandelaar (Steven en Gerry, op reis voor onbepaalde tijd) had de kinderen uitgenodigd voor een middag kezen en dan hebben we natuurlijk ook nog de Ben NL, waar de kinderen elke dag een aantal keren in- en uitlopen om te kletsen, knutselen, proeven, spelen, koekeloeren, iets te laten zien, enz. En al deze mensen samen, ook met de mensen die we al eerder hebben ontmoet en mee hebben opgetrokken, noemen we onze ‘Zeefamilie’. Want zo voelt dat!

En dus, toen het kerst was, en onze échte familie in Nederland/Spanje zat, vierden we het met onze Zeefamilie (de Joy en Beau4 waren er ook nog bij!). En oud en nieuw idem. En de verjaardag van Michiel idem… Het enige wat vervelend is met zo’n Zeefamilie, is dat er uiteindelijk altijd een moment komt van afscheid nemen. En bij deze familie weet je, dat het nooit meer zo wordt als voorheen. En dat is soms wel lastig, zeker voor Jaap en Madelief. Want afscheid nemen dat doet pijn! Maar, zoals Laurens van de Tiago het zo mooi zei: nu heb je een mooie herinnering die je altijd kunt koesteren!

Op dit moment hebben we opa Henk en oma Lies uit Spanje op bezoek. Heel gezellig! Zij zitten vlakbij in een hotel mét zwembad,.. Eindelijk weer eens zwemmen in zoet water ipv zout. Klinkt dat heel verwend? Samen met hun verkennen we ook het eiland.
En dan is er ook Floris, de kleinzoon van Mariëlle en Han (Ben NL) die een weekje over is, dus eindelijk heeft Jaap ook een speelkameraadje. Het leuke is dat Floris deze week bij ons op school zit. Ineens is het klaslokaal dus wel aardig vol!!

Over een kleine week gooien we de trossen los (met volle tank ?)en zeilen we naar Tenerife waar het volgende bezoek naar ons toekomt!! Eerst opa Piet en oma Trijntje, daarna Miranda en Janne…

Maar eerst gaan we nog eens even op zoek naar de Canariepietjes, want dié,… hebben we nog niet gezien!