Er heerst spanning in de lucht. Op de steigers, op de boten, overal. Iedereen houdt het bezig, iedereen heeft het erover. Er komt namelijk weer een venster aan, een mooi weervenster van wel 5 dagen met goede wind uit de goede richting. Die ons allemaal weer een stukje verder naar het zuiden kan brengen. Sommige boten willen in één ruk naar de Canarische Eilanden, anderen willen een tussenstop maken in Marokko. En weer anderen, waaronder wij, willen eerst langs de Madeira archipel. Weersites worden met elkaar vergeleken, iedereen loopt bij elkaar even langs om samen te checken of het weer niet veranderd is en het nog steeds mooi is om over te steken. Boten worden volgeladen met eten, water, diesel.
Het weer blijft er gunstig uitzien. En dus komen we met een aantal boten nog 1 x bij elkaar om ‘goede vaart! en ‘tot ziens!’ te zeggen..!

Donderdag 1 november gooiden we ’s ochtends om 6 uur de trossen los. De Ben NL, die we al kenden van de Spaanse Ria’s, zeilde samen met ons op naar Madeira. Een fijn gevoel, toch niet helemaal alleen op zee.. Maar al de volgende ochtend waren we té ver van elkaar verwijderd om via de VHF met elkaar contact op te kunnen nemen. Toch dus even helemaal alleen op de wereld. Heel af en toe zagen we een containerschip in de verte, maar vrijwel de hele tocht waren we alleen. De wind was goed, we gingen hard vooruit. Voor de kinderen wat saai, want je kon niet heel veel doen. School werd even uitgesteld (waar de kinderen uiteraard geen problemen mee hadden), we deden woordspelletjes, soms keken ze een filmpje, we legden een kaartje, ze lazen Donald Duckjes en lagen vooral lekker te liggen. Vroeg naar bed, tussendoor wat kleine tukjes.
Michiel en ik wisselden elkaar ’s nachts af. Twee uur op, twee uur af. Best pittig om in het donker te zeilen, zeker omdat op dit moment de nachten zo lang duren, 12 á 13 uur. De eerste en de tweede nacht waren wel heldere nachten en keken we naar de prachtige sterrenhemel waarbij je ook de Melkweg kon zien. Af en toe zagen we lange strepen van vallende sterren. De een viel omlaag, de ander opzij en sommigen ook omhoog.
En toen, na drie nachten, zagen we een klein puntje in de verte dat steeds groter werd en groter werd (eerst dacht ik nog dat het een schip was,..): Porto Santo, Heilige Haven! Porto Santo ligt zo’n 30 mijl voor Madeira, en hier wilden we eerst naartoe. Het einde van de tocht was in zicht!! Wat een euforie!!
De wind draaide wel nog even, dus het laatste stuk moesten we hoog aan de wind door een klotszee, maar vlak voordat het donker werd, voeren we de baai en in en lieten wij ons anker vallen om daarna erg snel een koud biertje op te trekken! Daarna het bed in zonder je schrap te houden voor het gewiebel en zonder er uit te hoeven om weer wacht te houden…
En de volgende ochtend vroeg kwam de Ben NL binnenvaren wat ook zooo fijn was!

We zijn hier nu alweer een week en we genieten volop. Het is een prachtig eiland, met vulkanische bergen, een schattig dorpje, lange stranden, prachtig blauw water, aardige mensen. Columbus dacht hetzelfde, want hij heeft hier op dit eiland een aantal jaren gewoond. De mensen zijn vriendelijk, de sfeer is fijn, het klimaat aangenaam. We hebben al een paar prachtige wandelingen gemaakt, en een fietstocht over het eiland.

Verder hebben de kinderen i.p.v. een schooldag van juf Marije en kookdag van meester Han gehad,.. Samen deden ze boodschappen, onthoofden ze grote garnalen en inktvis (Jaap voelde zich daarna even niet helemaal optimaal), en uiteindelijk werden Marielle, Michiel en ik uitgenodigd in het restaurant. Een prachtig opgedekte tafel met mooi gekleurde menukaarten stond op ons te wachten. We hebben genoten van een heerlijk 3-sterrenmaaltijd!!

Ook hebben we, door de enorme deining die er in het haventje was door het springtij, een vingersteiger afgebroken met onze boot… Op het moment dat het gebeurde waren we niet aan boord, maar gelukkig kwamen we net aanwandelen en konden we direct de trossen losgooien op zoek naar een wat stevigere steiger! Geen schade verder aan onze boot of andere boten, dus dat was mazzel..!

Nu maken we ons langzaam klaar om weer een stukje verder te gaan. Dinsdag zullen we waarschijnlijk naar Madeira zeilen, een dagtochtje is dat, en dan blijven we daar wachten totdat er een venster is naar de Canarische Eilanden. Gelukkig is die tocht maar 2 etmalen, een peulenschilletje!