Met twee vingers in de neus en op slippers liepen wij naar de kathedraal van Santiago de Compostella (weliswaar een dikke maand zeilen achter de boeg) om de heilige apostel Jacobus te vereren. Toevallig dat er ook net een mis aan de gang was. De kathedraal zat bommetje vol.

Met de trein waren we naar Santiago gegaan, een leuk ritje door een stukje binnenland van Galicië. De stepjes waren mee. Lekker sjezen door de smalle straatjes van de binnenstad. Er waren veel mensen, pelgrims, met dikke wandelschoenen aan, wandelstokken in de hand, st. Jacobsschelpen om de nek. Ook waren er groepen mensen die de tocht per fiets gedaan hadden. Soms zag je mensen dikke tranen van blijdschap wegpinken omdat ze na zoveel dagen/weken eindelijk hun doel bereikt hadden.
Het oude binnenstadje was indrukwekkend. Smalle steegjes, prachtige gebouwen, gezellige pleintjes, mooie parken, zeer de moeite waard om een keer te bezoeken!

Na La Coruña hebben we het eigenlijk heel rustig aan gedaan. We zijn langzaamaan richting het zuiden aan het zakken en doen mooie baaitjes en stadjes aan. Dolfijnen zwemmen af en toe met ons mee en komenons soms in een baaitje opzoeken. Eergisteren kwam er zelfs een enorm grote dolfijn ons even ín de haven groeten. Rustig aan zwom hij een beetje heen en weer. Supergaaf dus!

Toen we bij Finisterre de kaap passeerden, zwommen er wel duizenden kleine krabbetjes in het water. Dat was eens eenvoudig krabben vangen! Eens iets anders dan op Vlieland met een hengeltje klungelen… We schepten de een na de andere uit het water. Soms wel vier tegelijk in het schepnet! Een feestje! Later hebben we ze natuurlijk weer in het water gegooid. Geen van ons had zin in krabbensoep die avond..

Tot nu toe gaat het goed op de boot. Wel vinden we het soms lastig om het ritme van ‘minder hoeven’ en ‘niks te doen’ te vinden. Behalve in La Coruña zijn we tot nu toe weinig andere Nederlanders (met kinderen) tegen gekomen. Jaap en Madelief zijn daardoor tot elkaar veroordeeld wat heel vaak goed gaat, maar soms ook lastig is omdat ze ook wel eens gek van elkaar worden. Om wat meer ritme te vinden hebben we besloten een week eerder met school te beginnen, iets waar Madelief heel veel zin in heeft, maar waar Jaap wat neutraler in staat…? Vandaag hebben we in ieder geval 1 kast ingeruimd met alle schoolspulletjes om daarmee maandag aan de slag te gaan.

Michiel en ik kunnen elke dag steeds meer genieten van de rust en worden steeds meer ontspannen.Wat daarbij zeker helpt zijn prachtige mooie zeiltochtjes in de Ria’s (riviermondingen) en het fijne bezit van een e-reader. Op het moment dat ik dit schrijf, zeilen we bijvoorbeeld met een heel mooi ruim windje naar het volgende plaatsje Sanxenxo, langs het eiland Ons, met een son die over anderhalf uur de see in sakt. Met een klein beetje geluk vangen we ook nog een makreeltje of een ander zwemmend beest, want de hengel hangt uit!

Veel liefs!

MaMaMiJa

Ps.Martin en Trijntje:bedankt voor de fotodonatie!