Vanochtend hebben we voor het ontbijt een taartje gegeten, een ideetje van Madelief. Gewoon, omdat het kan. Gewoon, omdat we vonden dat we dat verdiend hadden. Gewoon, omdat het lekker is. En gewoon, omdat we gistermiddag ons (eerste) doel bereikt hadden: SPANJE!!

Het was me een tochtje wel,. Elke tocht heeft uiteraard leuke, maar ook minder leuke kanten.

We vertrokken met veel wind vanuit Cherbourg langs de Kanaaleilanden richting Brest. Maar we kwamen die eilanden maar niet voorbij. Een dikke klotszee, wind uit de verkeerde hoek, een enorme stroom die ons niet echt vooruit bracht, een Madelief die zich steeds minder goed voelde. Ondanks dat Spanje ons lokte, besloten we ‘dan maar’ een tussenstop te maken op Guernsey, een van de Kanaaleilanden. Een topkeuze bleek later. Prachtig eiland met vriendelijke mensen. Met de lokale bus hebben we een rondje eiland gedaan, zijn we onderweg uitgestapt en hebben we een stuk gewandeld langs de kust (en de vuilnisbelt, ook bijzonder,..) en later ook nog gezwommen.
De volgende dag gingen we naar een ander eilandje iets verderop: Sark. Daar lagen we prachtig voor anker in een mooie baai. ’s Nachts was het iets minder prettig want er was een enorme deining waardoor we lagen te rollen in ons bed,..

En toen begonnen we onze oversteek naar Spanje over de Golf van Biskaje! Er waren leuke en bijzondere momenten, maar er waren ook minder leuke momenten,..:

Leuk: wind uit de goede hoek, veel dolfijnen zien die af en toe zelfs zo’n hoge sprong maakten dat ze helemaal uit het water kwamen, een groep walvissen die telkens hun fontein lieten zien, één walvis die vlak naast de boot even omhoog kwam om te groeten en om trots zijn twee grote spuitgaten te laten zien (ik schrok me helemaal suf!), de kinderen die heel relaxed waren, zich gewoon overgaven aan de tocht en zich aanpasten aan het ritme van de zee, de enkele boot die we tegenkwamen die ons het gevoel gaf toch niet helemaal alleen op de wereld te zijn, de mist die ineens optrok en niet meer terugkwam, het surfen op de golven die van achteren kwamen, de ontelbare spelletjes die we deden, met name steen-papier-schaar (ook in de vorm van Pi-cca-chu die ik van mijn klas had geleerd!) en de woordspelletjes van namen/dieren, de laatste nacht waarbij we eindelijk recht op ons doel Coruña konden afvaren met gemiddeld 7 knopen per uur, het eindelijk zien van land en het binnenvaren van de prachtige stad Coruña,.. Wat een euforie!!

Niet leuk: geen wind, te veel wind, wind uit de verkeerde hoek, waardoor we alsnog moesten kruisen, de mist, de eerste nacht, waarbij het nog steeds erg mistig was, en er een harde wind (gelukkig wel van achteren) was. Deze nacht kan ik het best omschrijven dat je geblinddoekt op bijvoorbeeld een fiets zit, en niet weet wanneer er een hobbel in de weg komt, wanneer iemand je even een duwtje geeft, wanneer je ineens een heel hard geluid achter je hoort (van een golf die breekt), wanneer er een gat in de weg zit, of er een andere fiets in de buurt is, en wanneer je je blinddoek éin-de-lijk af mag doen,.. Heel spannend en eng dus. Verder was het niet leuk dat we niet zo snel vooruit gingen als we bedacht hadden, waardoor we nog een nacht langer op zee waren. En dat de accu’s ineens vrijwel leeg waren, zodat we heel zuinig moesten doen met licht, elektriciteit, automatische stuurpiloot en plotter (een scherm waarop je kunt zien of er andere boten in de buurt zijn en welke koers je moet varen).

Maar we zijn er dus, en we vinden het heerlijk. Het eerste wat we deden was een lange douche nemen, want dat hadden we bijna een week niet meer gedaan. En daarna een borrel, met champagne. En daarna op naar de tapasbar om de lekkerste hapjes uit te kiezen… En daarna een schoon bed in, zonder de hele tijd van links naar rechts te klotsen en zonder het lawaai van alle spulletjes die in de kastjes heen en weer rolden..

Nu gaan we eens bedenken wat we gaan doen de komende tijd. Eén ding is zeker: we doen het rustig aan!

Adiós!
Liefs MaMaMiJa

Ps1: dank voor al die leuke berichtjes die jullie hier op de site plaatsen, dat doet ons heel veel goed!
Ps2: Stefano en familie, bedankt voor de extra foto’s die we kunnen plaatsen!